♦به گزارش سلام نیوز نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد در شبکه خبری الجزیره گقت: از نظر ما اجرای تعهدات آمریکا نیازی به مذاکره ندارد. این به آمریکا بستگی دارد که آیا تصمیم میگیرد که میخواهد به تعهداتش عمل کند یا خیر. اجرای تعهداتشان نیازی به مذاکره ندارد. آمریکا باید تصمیمهای لازم را بگیرد.
تختروانچی افزود: آنچه ما و جامعه بینالملل میخواهیم این است که آمریکا بازگردد و به مذاکرات خودش در سال ۱۳۹۴ که به برجام منجر شد، عمل کند. این چیزی است که آمریکا باید به آن عمل کند.
وی با بیان اینکه مذاکره باید برنامه و دستور کار داشته باشد و از ابتدا تا انتهای آن معلوم باشد، اظهار کرد: از نظر ما آنچه که لازم است، آمریکا باید تصمیم بگیرد تعهداتش را بر مبنای قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت و برجام اجرا کند. تا الان، آمریکا همچنان ناقض قطعنامه ۲۲۳۱ و برجام است.
نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد در پاسخ به اینکه آیا کاهش تحریم میتواند بخشی از بازگشت به توافق معنا شود، گفت: مشخصا تحریمها بخشی از این توافق بودند و باید برداشته میشدند تا ایران هم به طور کامل به تعهدات خود عمل کند.
تختروانچی افزود: از این رو، تحریمها بسیار مهم هستند اما همانگونه که گفتم تاکنون هیچ حرکتی از طرف آمریکا برای بازگشت به اجرای کامل آنچه که توافق کرده بودند، دیده نشده است.
وی در پاسخ به اینکه گامهای ایران باعث تشدید تنش نخواهد شد، گفت: ما علاقه ای به تشدید تنش نداریم حتی در زمان دولت ترامپ که این تنش و اقدامات تحریکآمیز را آغاز کرد.
سفیر ایران در سازمان ملل متحد یادآور شد: این ایران نبود که تسلیحات را به منطقهای که بسیار از آن دور است، فرستاد. این آمریکا بود که سلاحها و ناوهای جنگی را به منطقه ما که هفت هزار مایل دورتر از آمریکا است، ارسال کرد.
تختروانچی اظهار کرد: همه این اقدامات تحریککننده اعم از ترور سردار عزیز ما شهید سلیمانی، حمله تروریستی و بسیار تحریککننده از طرف آمریکا بود. ایران هیچ علاقهای به انجام اقدامات تحریکآمیز نداشته و ندارد.
وی خاطرنشان کرد: گام هایی که ما برداشتهایم نمیتواند باعث تشدید تنش شود. وقتی که دولت ترامپ به خروج از برجام تصمیم گرفت، طرفهای باقیمانده در برجام از ما خواستند که موضع مشابه ترامپ را اتخاذ نکنیم. گفتند که خسارات ما را به خاطر خروج دولت ترامپ از توافق، جبران خواهند کرد. ما یکسال صبر کردیم اما وعده آنها هیچ چیزی نصیب ما نکرد و یک وعده توخالی بود.