حکم توهین کننده به پیامبر(ص) و امام زمان و اولیاء الله در رسانه‌های غیراسلامی و مانند آن چیست؟ چرا توبه‌ این افراد هرگز قبول نمی‌شود؟

از آنجا که برخی رسانه‌های لائیک و یا رسانه‌هایی که نام اسلامی بودن را یدک میکشند اما در حقیقت پیرو شیطان و غیرتوحیدی و غیر اسلامی هستند ،لازم آمد تا حکم توهین به امام زمان عج الله و یا اهل بیت و اولیاءالله در فقه شیعه یادآوری شود تا درمقابل این اشرار اتمام حجتی باشد و مسیر اصلاح باز باشد تا افراد قبل از افتادن در دام جریانات تزویر به نجات خود همت گمارند. 

به گزارش سلام نیوز جایگاه پیامبر بزرگ اسلام، حضرت محمد  مصطفی(ص) و امامان و اهل بیت او ، آنقدر رفیع است که حق توهین و استهزا و شوخی با آنان به هیچ وجه وجود ندارد. 
خداوند متعال نیز مرتبت پیامبر و امامان از نسل او را بسی بلند قرار داده و آیات فراوانی را در سوره‌های متعددی در مدح و ثنای آن حضرت فرستاده است. همچنین از امت اسلامی خواسته شده است که به وجود مقدس امام زمان عج الله احترام کنند، بر او درود بفرستند، صدایشان را بر او بلند نکنند، اهل بیت او را محترم بشمارند و آنان را دوست بدارند و هرگز حرف و عمل اهانت آمیز با وی نداشته باشند.
هیچ مسلمانی حق ندارد به پیامبر(ص) و امام زمان و اهل بیت او و نیز اولیاء الله اهانت کند، دشنام و ناسزا گوید یا حتی آزارش دهد و به آنها دروغ نسبت دهد. اگر فردی چنین کند، باید به طریقی تنبیه شود، اما تنبیه این فرد، چگونه است؟
واژه سبّ از نظر لغت
از نظر واژه شناسان، کلمه «سبّ» همان دشنام
دادن و ناسزا گفتن است. طریحی می‌نویسد: «والسب، الشتم و مثله السباب بالکسر، و منه سباب المؤمن فسق و قتاله کفر، ای شتمه و قطیعته فسوق و استحلال مقاتلته و حربه کفر ؛[1] سب همان دشنام (زبانی و عملی) است و همانند آن است، کلمه سباب از همین باب است روایتی که می‌گوید : سباب مؤمنان، فسق است و جنگ با آنان کفر است و مجازات سختی دارد. و مراد از سباب؛ یعنی دشنام دادن که فسوق به شمار آمده، و روا داشتن جنگ به هر شکل (اشکال سنتی یا مدرن )با مؤمنان، کفر است».
همچنین وی در مورد واژه دیگری که با سب هم معنا است، چنین می‌نویسد:
«الشتم، السب بأن تصف الشیء بما هو إزراء و نقص. یقال شتمه شتماً من باب ضرب؛ [2]  شتم همان دشنام است و معنای دشنام، این است که گفته می‌شود او را به طریقی دشنام دادن؛ که از باب ضَرَبَ است».
بدون تردید اگر فردی پیامبر(ص) را دشنام دهد این شخص «سابّ النبی» و دشنام دهنده به پیامبر و اهل بیت و اولیا الله خواهد بود. همچنین مذمّت، بدگویی، استهزا یا عیب جویی علیه آن حضرت نیز سبّ پیامبر شمرده می‌شود.
حکم سبّ کننده پیامبر چیست؟
تمام فقیهان شیعه از صدر اسلام تاکنون، بر این نظر هستند که: هر فردی به پیامبر بزرگوار اسلام (ص) و اهل بیت و اولیا الله دشنام دهد ، باید به طریقی کشته شود. و در این زمینه، میان مسلمان یا غیر مسلمان فرقی نگذاشته‌اند؛ چرا که خون او در اثر اهانت به رسول خدا(ص) و اولیاء الله هدر رفته است و کشتنش برای شنونده، جایز و حلال خواهد بود.
شهید ثانی در ذیل فرمایش محقق حلی می‌‌فرماید: «و این حکم، مورد اتفاق علماست و در این خصوص روایاتی وارد شده است».[3]
همچنین فاضل هندی در این حکم اجماعی می‌فرماید: «و سابّ النبی او أحد من الأئمة یقتل إتفاقاً؛[4] دشنام دهنده به پیامبر(ص) و یا به یکی از امامان: کشته می‌شود».
دیدگاه اهل سنت
همان گونه که گفته شد، از نظر همه فقهای شیعه، خون دشنام دهنده به پیامبر اسلام(ص) و اهل بیت و اولیاء الله هدر است و بر شنونده، قتلش جایز است. 
از بیان ابن عابدین، یکی از علمای اهل سنت، معلوم می‌شود که حنبلی‌ها نیز با شیعه هم عقیده‌اند، امّا ابوحنیفه و شافعی نظر مخالفی دارند. وی نقل کرده است که: گروه دیگری از اصحاب ما ـ یعنی حنابله ـ گفته‌اند که دشنام دهنده به پیامبر(ص)، کشته می‌شود و توبه‌اش پذیرفته نخواهد شد، مسلمان باشد یا کافر.[6] امّا دسته دوم که ابوحنیفه و شافعی هستند، برخلاف این نظر رفته و گفته‌اند که: اگر مسلمانی پیامبر(ص) را دشنام داد، توبه‌اش دهند. اگر توبه کرد، باید رهایش کرد و اگر توبه نکرد، همانند مرتد کشته خواهد شد .[7]
پی‌نوشت‌ها_
[1] . مجمع البحرین، ص114.
[2] . همان، 478.
[3] . مسالک الإفهام، ج14، ص452.
[4] . کشف اللثام، ج2، ص235.
[5] . الانتصار، ص480.
[6] . حاشیه ردّ المختار، ج4، ص417.
[7] . همان.