توهین به مقدسات و ترویج نژادگرایی و ستیزه‌افکنی؛ خلاف چارچوب دموکراسی،قانون و مفاد حقوق بشر

زینب عامری: اهانت به مقدسات تمام ادیان و نژادها از جمله پیامبر گرامی اسلام و امامان از نسل ایشان، از زبان اشخاص حقیقی و حقوقی یا رسانه‌ها و مانند آن، امروزه از موارد نقض آشکار بند 3 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی سازمان ملل و درنوردیدن مرزهای حقوق بشر و دموکراسی و گم کردن مرز قانون و آزادی بیان است؛ که در این یادداشت به مناسبت 10 دسامبر در تبیین ساختاری حقوق بشر به آن اشارتی خواهیم داشت.

 

بر اساس موازین حقوق بشر هرگونه تبلیغ برای ایجاد تنفر ملی یا نژادی یا مذهبی و توهین به مقدسات یک جمعیت یا نژاد و کشور که باعث تحریک از سوی آنان گردد به موجب قانون ممنوع و محکوم است و اگرچه امروز مساله حقوق بشر به یک مساله نه چندان عمیق و واقعی بلکه فقط در حد زبان و شعار از آن صحبت می‌شود؛ اما علی ای حال احترام به مقدسات خصوصا پیامبر و ائمه، امروزه یکی از الزامات دموکراسی خواهی و توسعه فکری و انسانی و نیز از الزمات قانون داخلی کشور ما و نیز جامعه بین الملل به شمار می‌رود.

 اهانت به تمام پیامبران الهی ادیان همچو عیسی مسیح و نیز پیامبر اسلام(ص) و امامان از نسل ایشان که از مقدسات جوامع مختلف محسوب می‌شود و گه گاه در رسانه خاصی در گوشه و کنار جهان یا از زبان شخص خاصی دیده میشود ، نقض بند 3 از ماده ۱۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی سازمان ملل و مغایر با اسناد حقوق بشر بین الملل است.

 مواد ۱ و ۴ و ۱۸ اعلامیه حقوق بشر توهین به مقدسات را مردود و محکوم دانسته است. حمایت از اقدام شنیع توهین‌کنندگان به مقدسات مانند پیامبر گرامی اسلام یا امامان که از مقدسات مسلمانان و شیعه به شمار میرود علاوه بر اینکه اسناد حقوق بشر را نقض میکند و محکوم است، علاوه بر آن اگر در رسانه رخ دهد،قانون آزادی مطبوعات و رسانه را نیز زیر پا گذاشته و اصالت رسانه را در رعایت حقوق شهروندی به چالش منفی کشانده و آن را به یک بدرسانه تبدیل می‌کند. آزادی بیان چه در قوانین داخل و چه در مجموعه اسناد حقوق بین‌الملل و حقوق بشر بدون حد و مرز و جنگل وار و بی قانون نیست؛ آزادی بیان در حقوق بین‌الملل موضوع مسئولیت‌ها و تکالیف است و به ناچار محدودیت‌هایی را جهت حفظ نهایت احترام به نژادها و مردم ملل متحمل می‌شود.

بند سوم ماده ۱۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی به صراحت توهین به مقدسات سایر ملل و کشورها و و ادیان را در داخل جوامع ممنوع و محکوم اعلام می‌کند. در بند ۲ این ماده آزادی بیان را مستلزم تکالیف و مسؤولیت‌های خاص بیان می‌کند و تابع محدودیت‌های معین می‌داند و آن را برای امور مهمی چون احترام به حقوق یا حیثیت دیگران، حفظ نظم عمومی یا سلامت یا اخلاق عمومی لازم می‌داند. بند۲ ماده ۲۰ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی نیز برای آزادی بیان محدودیت‌هایی را ذکر کرده و مقرر داشته هرگونه تبلیغ برای برانگیختگی و خصومت طلبی به موجب قانون ممنوع است و هرگونه دعوت به بی حرمتی به مقدسات یا تنفر ملی یا نژادپرستی دینی یا مذهبی که باعث تحریک گردد، به موجب قانون به شدت محکوم است.
بسیاری از کشورها در قوانین خود در جهت حمایت از حقوق مذهبی مردم یا حفاظت از نظم و اخلاق عمومی توهین به مقدسات یکدیگر را جرم‌انگاری کرده‌اند و حتی کشورهایی که آن را جرم انگاری نکرده اند این مساله را به شدت مذمت کرده‌اند ؛ از سوی دیگر مواد ۱۸ تا ۲۰ اعلامیه حقوق بشر به آزادی بیان و عقیده می‌پردازد و به سرعت ذیل آن محدودیت‌های آن را در ماده ۲۹ جهت اجتناب از بی نظمی در آزادی بیان و تصور اینکه حق توهین به شخصیت‌های مقدس ملل مانند پیامبران یا امامان وجود دارد را محکوم می‌داند. 

علاوه بر آن بند اول ماده ۵ میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی نیز به این موضوع اشاره دارد. قطعنامه شماره ۶۰/۱۵۰ مجمع عمومی سازمان ملل نگرانی خود را نسبت به تشدید حملات توهین‌آمیز به ادیان مانند پیامبر اسلام و امامان ،همچنین نگرانی خود را نسبت به برنامه‌هایی که گروه‌ها یا سازمان‌های افراطی در جهت افترا به مذاهب تعقیب می‌کنند به ویژه هنگامی که این اقدامات به وسیله حکومت‌ها حمایت می‌گردد، اعلام می‌دارد.

دو سال پیش دادگاه اروپایی حقوق بشر در تایید حکم یک دادگاه اتریشی تاکید کرد توهین به مقدسات ادیان و ملل و نیز پیامبر اکرم اسلام(ص) در چارچوب آزادی بیان و دموکراسی قرار نمی‌گیرد.این تصمیم دادگاه در حقیقت در تایید حکم یکی از دادگاه‌های محلی در اتریش علیه یک شهروند این کشور اتخاذ شد که وی را به اتهام توهین به پیامبر اکرم (ص) در سال ۲۰۰۹ میلادی به پرداخت ۴۸۰ جریمه نقدی و هزینه‌ دادرسی محکوم کرده بود، صادر شد.

در رای دادگاه آمده است که دادگاه‌های محلی در اتریش تعادلی میان حق زن مذکور در آزادی بیان و حق دیگران در حفاظت از تعلقات مذهبی خود یعنی محافظت از صلح مذهبی در اتریش برقرار کرده است و توهین به پیامبر عظیم الشأن اسلام به هیچ وجه در چارچوب حق برخورداری از آزادی بیان قرار نمی‌گیرد و خلاف قانون و موازین دموکراتیک است. آزادی بیان و حقوق بشر و مانند آن متاسفانه امروز در بسیاری کشورها دچار عدم درک درست و عدم پایبندی واقعی و دچار شعار زدگی است.

قطعا اقداماتی که منجر به تحریف و توهین به اشخاص مقدس هر دین و مذهبی شود به ویژه گاه و مع الاسف در کشورهای اسلامی و آنهم درباره شخصیت والای ائمه و امام زمان عج الله به حکم قانون داخلی و حقوق شهروندی و نیز موازین حقوق بشر بین الملل محکوم است. سیاست زدگی افسار گسیخته و بیمار و نیز بهانه‌های واهی چون اسلام‌هراسی و اسلام‌ستیزی و حتی دین ستیزی(تمام ادیان توحیدی) توسط برخی عقاید غیر قابل باور به دین و مانند آن در هر رده شغلی یا اجتماعی امروزه به وسیله ای برای توجیه جهت اقدامات ضد حقوق بشری و ایجاد ستیزه جویی و تحریف حقایق یک دین و مذهب و شخصیت مقدس مذهبی در جهان و گاه به ابزاری در دست گروههای تروریستی نوین بدل شده است؛ که به واسطه آن به جای تخطئه یک کشور، غیرمستقیم عقاید آنان و مقدسات آنان را هدف قرار میدهند که این از ابزار جنگ طلبی نوین است که چون در هر صورت توسط جامعه دینی مخاطب بی‌پاسخ نمی‌ماند ، پس محکوم است و با اجتناب از این دست اقدامات تحریک کننده و ستیزه جویانه و ترویج تحریف و توهین دینی و ضد صلح جهانی میتوان به ایجاد محیطی آرام در مسیر حقیقت و انسانیت و احترام متقابل و برقراری توسعه و صلح و عدالت کمک کرد. به امید آن روز که با اراده خداوند حکومت حق و عدل بدست مهدی موعود(عج) تشکیل شده و انسان‌ها احترام به یکدیگر و حقوق بشر و آزادی را در معنای صحیح و حقیقی و جامع آن درک و عمل نمایند. 

مطلب پیشنهادی

نتایج و دستاورد وبینار سازمان ملل درباره محیط زیست و توسعه

مجمع عمومى سازمان ملل در سال 1989 تصمیم گرفت که به منظور شناساندن مفهوم توسعه …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *


9 + هفت =