به گزارش سلام نیوز به نقل از شبکه خبری سی.ان.ان، کودکی هشت ساله هر شب با گریه به خواب میرود؛ نوجوانی ۱۷ ساله بالشتش را در آغوش گرفته و نام برادر کوچکش را صدا میکند ، سوالاتی میپرسند که هیچکس جوابی برای آنها ندارد.
این کودکان در میان ۱۴۵۰ کودکی هستند که از ماه اوت، بدون خانوادههایشان از افغانستان برده شدهاند.
چندین ماه پس از رسیدن آنها به آمریکا، هنوز مشخص نیست که پیوستن خانوادههایشان به آنها در چه زمانی و به چه شکلی اتفاق خواهد افتاد.
این آمار که ابتدا توسط خبرگزاری رویترز و سپس شبکه سی.ان.ان منتشر شد، نشاندهنده واقعیت خانمانسوز تخلیه افغانستان و پیامدهای آن است.
دکتر سابرینا پرینو، متخصص اطفال ساکن کالیفرنیا میگوید: تکاندهنده است… این که بیش از هزار کودک اکنون بدون خانوادههایشان هستند و احتمالا احساس ترس و تنهایی میکنند.
حامیان این کودکان میگویند که بسیاری از آنها سعی داشتند همراه با خانوادههایشان از افغانستان خارج شوند اما در میان آن هرجومرج، از آنها جدا شدند. آخرین دیدار برخی از آنها با خانوادههایشان، به بمبگذاری فرودگاه بینالمللی کابل باز میگردد که در آن، برخی از این کودکان خانوادههایشان را از دست دادند.
مقامات میگویند که بخش اعظمی از این ۱۴۵۰ کودک؛ اشخاصی چون دیگر اعضای خانواده که همراه آنها افغانستان را ترک کردند .
خانوادهها و حامیان این کودکان میگویند، این کودکان در برزخ زندگی میکنند و نمیدانند بعد از این چه خواهد شد؛ این در حالیست که همین حالا هم آنچه در افغانستان بر این کودکان گذشت، آسیبهای روحی شدیدی را متوجه آنان کرده است.