دو راهی منفعت یا حقیقت؛ طالبان با سابقه شرارت و خونریزی آیا اصلاح شده است؟

♦به گزارش سلام نیوز دکتر محمدرضا امینی ، خبرنگار افغان نوشت : شماری انبوه از کاربران افغان‌ در شبکه‌ های اجتماعی با راه‌اندازی هشتگ (Sanction Pakistan) خواهان تحریم پاکستان از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد شده ‌اند.
 
قرار است نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد در مورد وضعیت افغانستان برگزار شود.
 
به باور مردم افغانستان “پاکستان حامی شاخه تروریستی و بخش افراطی طالبان است و صلح در افغانستان بدون تحریم این کشور عملی نیست.
 
کریس الکساندر؛ سفیر پیشین کانادا در افغانستان نیز در صفحه توییترش نوشت: صلح دائمی در افغانستان بدون تحریم پاکستان ممکن نیست. پاکستان باید به جنگ نیابتی‌ اش در افغانستان پایان دهد.
 
اگرچه شورای امنیت سازمان ملل متحد پیش از این نیز نشست هایی را درباره بحران افغانستان برگزار کرده؛ اما این بار به نظر می‌رسد وضعیت اندکی متفاوت است.
 
در حالی که طالبان برای سقوط مراکز شهری در چندین شهر بزرگ افغانستان خیز برداشته اند، دولت افغانستان با یکی از سخت ترین آزمون های حیات سیاسی خود دست و پنجه نرم می کند.
 
این وضعیت جهان را نیز بر سر یک دو راهی دشوار قرار داده است: دوراهی انتخاب میان منفعت و حقیقت.
 
همانگونه که در توییتر سفیر پیشین کانادا در افغانستان نیز آمده و کارزار بزرگ کاربران افغان شبکه‌های مجازی نیست آن را تایید و تقویت می‌کند پاکستان عامل اصلی بحران جاری در افغانستان است.
 
این موضوع به اندازه‌ای بدیهی است که ذکر آن نیز مشمئزکننده به نظر می‌رسد.
 
بنابراین هرگونه رسیدگی صادقانه به بحران افغانستان، نیازمند اتخاذ تدابیر و تمهیدات جدی برای مهار پاکستان است.
 
در حال حاضر تقریباً همه اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد به حفظ روابط راهبردی خود با پاکستان نیاز حیاتی دارند.
امریکا، چین، روسیه، انگلیس، فرانسه و البته چندین عضو غیر دائم این شورا.
 
در این میان برای امریکا این امر اهمیت مضاعف دارد. به‌قول جو بایدن پاکستان ۵۰ برابر نسبت به افغانستان برای ایالات متحده مهمتر است.
 
بنابراین انتظار نمی رود که شورای امنیت سازمان ملل متحد به کارزار بزرگ و فراگیر کاربران افغان شبکه های مجازی اعتنا کند و در انتخاب میان منفعت و حقیقت دومی را برگزیند.
 
با این حال جهان وارد بازی خطرناکی می شود.
 
خوشبینی های جنون آمیز غربی ها نسبت به چشم انداز سیاسی و امنیتی افغانستان پس از اشغال آن توسط طالبان، بدون توجه به اینکه برای آنها در کوتاه مدت چه منافع راهبردی دارد هرگز مبتنی بر واقعیت نیست.
 
آنها به زودی به این نتیجه خواهند رسید که برای قدرت و مشروعیت بخشیدن به طالبان از حساب صلح و امنیت جهانی هزینه کرده اند.