چگونه صلح درون گام به گام در قرد ایجاد می‌شود؟

اخبار، رویدادها و چالش‌های فراوان زندگی باعث می‌شود استرس و به هم ریختگی مردم در جوامع امروزی نسبت به دوره‌های قبل بیشتر شود. در این صورت مغز ما احساس خطر می‌کند؛ در سیستم خطر و فرار قرار می‌گیرد و موادی ترشح می‌کند که هم بدن را تضعیف می‌کند و هم آرامش را به هم می‌ریزد.

به گزارش سلام نیوز سرعت پیشرفت تکنولوژی و از دست رفتن خیلی از شغل ها و تغییراتی که در ارتباط خانوادگی روی داده است باعث ایجاد مشکلات نامبرده شده است. مدیران بسیار پرمشغله شده اند و تمرکز خود را از دست می دهند. ثروتمندان به شدت به دنبال افزایش درآمد هستند و بی توجه به بسیاری از نیازهای درونی خود. اقشار متوسط هم به دنبال پیدا کردن درآمد بیشتر و یا راه های کنترل مخارج زندگی. این موارد باعث می شود که همه به دنبال راهی برای افزایش آرامش درون باشند.

روش های مختلفی برای آرامش درون پیشنهاد شده است که طبق تحقیقات ما، تکنیک های ذهن آگاهی در این زمینه بسیار کمک کننده هستند.

ذهن آگاهی راهی برای افزایش آرامش درون

جواب داد زمان حال. هیچ کس اون را پیدا نخواهد کرد
دنیای اینترنت ، سرعت بالا و… باعث آشفتگی ذهن آدم ها شده است و خوشحالی انسان را کم کرده است. ذهن آگاهی انسان را به زمان حال می آورد و ذهن را از آشفتگی می رهاند. در نتیجه شخص خوشحال تر است.
خلاصه ذهن آگاهی این است: توجه به زمان حال، آگاهانه بودن، بدون قضاوت رفتار کردن و پذیرش تجربیات درونی و بیرونی.

بر این اساس ذهن آگاهی سه قسمت دارد:

 توجه به حال:

پژوهش مربوط به دانشگاه هاروارد نشان داد که نیمی از وقت ما صرف فکر کردن به چیزی می شود که حواسمان نیست. مثلا ما می خواهیم بخوابیم ولی فکرمان جای دیگری است. یا در بالکن خانه هستیم ولی به چیز دیگری فکر می کنیم. بیشتر زمان ما صرف چیزی غیر از آن چه انجام می دهیم می شود. در این صورت فکر ما در گذشته یا آینده است و آشفتگی ذهنمان زیاد می شود و خوشحالی مان کم.
در ذهن آگاهی می گویند فکر زیاد عامل ناخوشایندی ما هست. فکر کردن به حوادث منفی، به خاطرات گذشته، به نگرانی های آینده و…
پژوهش ها نشان داده است که اگر بتوانیم خود را از فکر میمونی( فکری که هر لحظه به جایی می رود) برهانیم و به لحظه حال توجه کنیم می توانیم از شرایط غمبار نجات یابیم و شادی اصیل را تجربه کنیم و باعث کاهش استرس می شود.

آگاهانه بودن 

قسمت دوم ذهن آگاهی، آگاهانه بودن است. یعنی ذهن خود را آگاهانه بر چیزی بیاوریم که دوست داریم. در این صورت است که ذهن ما در لحظه حال قرار می گیرد. تمرکز ما بیشتر می شود و می توانیم شادتر باشیم.
اگر شما برای لحظاتی ذهن خود را از جاهای مختلف به سمت نفس بیاورید و فقط به دم و بازدم توجه کنید کار آگاهانه ای انجام داده اید. در این صورت اگر حواستان به جاهای دیگر برود ولی شما آن را بر نفس نگه دارید یعنی آگاهانه ذهنتان را بر چیزی که خودتان انتخاب کرده اید اورده اید.

بدون قضاوت بودن و پذیرش

قسمت سوم تمرین ذهن آگاهی قضاوت نکردن است. در این صورت شما آن چیزی که هست را مشاهده می کنید بدون این که قضاوت کنید که آیا خوب است یا بد. مثلا شما قهوه می خورید و می دانید که مثلا سرد است. در این صورت شما مزه، دما و … قهوه را حس می کنید اما نمی گویید چرا این گونه است.

چند تحقیق مهم در مورد اهمیت ذهن آگاهی

در یک تحقیق دو تن از روانشناسان دانشگاه هاروارد به نام های متیو کلینگ ورث و دانیل گیل برت کار جالبی انجام داده اند. آن ها بیش از ۲۰۰۰ نفر آمریکایی را وارد تحقیق کردند. یک اپلیکشن به آن ها داده شد که به آن ها پیام هایی می داد و خواسته می شد بگویند در زمان های مختلف شبانه روز به چه چیزی فکر می کنند چه کاری انجام می دهند و چقدر خوشحال هستند.
و نتایج در مجله معتبر science منتشر شد. سه نکته مهم داشت:

• مردم در ۴۷ درصد زمان به آن چه انجام می دادند فکر نمی کنند

• مردم زمانی که ذهنشان پراکندگی و آشفتگی دارد کمتر خوشحال هستند

• آن چه مردم فکر می کردند بیشتر پیش بینی کننده شادمانی شان بود تا آن چه انجام می دادند

خلاصه تحقیق:

طبق این تحقیق و طبق تجربیات زیادی که من از این منظر به دست آورده ام عامل ناخوشحالی انسان پراکندگی ذهن است. بگذارید با مثل زیر موضوع را آشکار کنیم:
شاگرد از یک راهب پرسید راز شادمانی چیست؟
راهب گفت من می خورم، راه می روم و می خوابم.
شاگرد گفت من هم این کارها را انجام می دهم راهب گفت:
“وقتی من می خورم فقط می خورم وقتی راه می روم فقط می روم وقتی می خوابم فقط می خوابم.”
پژوهش دانشگاه هاروارد نشان داد ما زمانی خوشحال تریم که ذهنمان پراکنده نیست یعنی وقتی ذهن اگاه هستیم خوشحال تریم.

نکته مهمی که این تحقیق نشان داد این بود که کارهای ما نیستند که باعث پراکندگی ذهنمان می شوند بلکه افکار ما هستند که ذهنمان را پراکنده می کنند. یعنی ما چه ظرف بشوییم چه یک نوشیدنی خوش گوار میل کنیم فرق چندانی در پراکندگی ذهنمان ندارد. آن چه باعث ناراحتی ما می شود این است که ظرف می شوییم یا نوشیدنی می خوریم ولی ذهنمان جای دیگری است.