اسلام دین صلح و رحمت است

بر اساس آیات قرآن کریم هدف از بعثت پیامبر اسلام گسترش صلح، آرامش و رحمت و هدایت بشر به راه راست و خوبی هاست. دینی که اساس آن رحمت است، پیامبر و پیروان آن نیز باید پیام آور رحمت و صلح باشند. (و ما ارسلناک اِلا رحمة للعالمین(انبیاء: 107) و ما تو را جز مایه رحمت برای جهانیان نفرستادیم).

به گزارش سلام نیوز، بر اساس آیات قرآن کریم هدف از بعثت پیامبر اسلام گسترش صلح، آرامش و رحمت و هدایت بشر به راه راست و خوبی هاست. دینی که اساس آن رحمت است، پیامبر و پیروان آن نیز باید پیام آور رحمت و صلح باشند.
(و ما ارسلناک اِلا رحمة للعالمین(انبیاء: 107) و ما تو را جز مایه رحمت برای جهانیان نفرستادیم)

پایه و ستون شریعت اسلام را صلح، رحمت و عدم خشونت تشکیل می دهد. قرآن عظیم الشان و سنت پیامبر اسلام (ص) بر اصل صلح و رفتار مسالمت آمیز تاکید نموده و همه هدایتش بر این اصل نیز استوار است.
قرآن عظیم الشان در اولین پیام خویش اعراب جاهلیت را که با جنگ و خونریزی عادت کرده بودند، به صلح دعوت نموده و خطاب به آنان می فرماید: وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ  (انفال: 61). چنان چه برای صلح آغوش گشودند، تو نیز برای صلح آغوش بگشای.
دین اسلام حتی در میدان جنگ و نبرد هم خواهان صلح و آشتی است: وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقَىٰ إِلَیْکُمُ السَّلَامَ لَسْتَ مُؤْمِنًا (نساء: 94) به آن که با شما از در آشتی و تسلیم درآید مگویید که بی ایمان هستی. مفسرین بر این عقیده اند که: اگر کسیکه با مسلمانان در حال نبرد، اقدامی صلح جویانه بکند، بر مسلمانان واجب است تا در مقابل آن به جواب مثبت بپردازند و از جنگ دست بردارند.
داستان هابیل و قابیل در قرآن کریم یکی از نمونه های عالی صلح و آشتی در دین مقدس اسلام بشمار می رود. زمانیکه قابیل برادر خویش را تهدید به مرگ کرد، هابیل در جوابش پیام آشتی و صلح را در پیش گرفت: لَئِنْ بَسَطْتَ إِلَیَّ یَدَکَ لِتَقْتُلَنِی مَا أَنَا بِبَاسِطٍ یَدِیَ إِلَیْکَ لِأَقْتُلَکَ ۖ إِنِّی أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِینَ – (ما ئده: 28) اگر تو دست به کشتن من بزنی من دست به کشتن تو نمی زنم. من از پروردگار جهانیان می ترسم.
قرآن عظیم الشان 1400 سال قبل صلح جهانی را برای عالم بشریت مژده داد و می فرماید: یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ کَافَّةً وَلَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ – بقره: 208) ای کسانیکه ایمان آوردید همگی در صلح در آیید و از پیروی راه شیطان بپرهیزید ..
قرآن کریم التزام مسلمانان را به صلح و امنیت با زیبایی خاص خویش چنین بیان می دارد: فَإِنِ اعْتَزَلُوکُمْ فَلَمْ یُقَاتِلُوکُمْ وَأَلْقَوْا إِلَیْکُمُ السَّلَمَ فَمَا جَعَلَ اللَّهُ لَکُمْ عَلَیْهِمْ سَبِیلً ‘ وقتی که از شما دست بردارند و با شما سر جنگ نداشته باشند و بخواهند از در آشتی با شما پیش آیند. خداوند راهی را برای شما علیه آنان قرار نداده است’ (نساء: 90)
بر این اساس آیاتی که دلالت بر صلح و آشتی دارد. نسخ نشده است و جنگ و مبارزه زمانی رواست که صلح خواهی وجود نداشته باشد.
اصطلاح سلام با مفهوم صلح و مشتقات آن در بیش از یکصد آیه از قرآن عظیم الشان بکار رفته در حالیکه اصطلاح (جنگ یا حرب) و مشتقات آن به جز در شش آیه از قرآن کریم تذکر نیافته است.
پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) اولین شخصیتی در عالم بشریت است که به دیپلماسی واقعی صلح جویانه مبادرت نموده و سفیران خویش را برای برقراری روابط مسالمت آمیز نزد دولت ها و امپراتوری زمان خویش گسیل داشته است.
سلام، مشتق از سلم است. واژگان السلام علیکم و علیکم السلام کلماتی است که روزانه میلیون ها مسلمان از صمیم قلب آن را بر زبان جاری می سازند که در این اصطلاحات عالی ترین مفاهیم صلح و دوستی نهفته است.
مسلمانان نمازهای پنج گانه خویش را به عالی ترین شعار صلح و دوستی به شعار «السلام علیکم ورحمة الله وبرکاته» به پایان می رسانند.
مورخین می نویسند که پیامبر اسلام در مکه هیچ گاه به عملیات نظامی و امور حربی مشغول نشد. ولی زمانی که به مدینه منوره هجرت نمود، و مسلمانان مورد آزار و تجاوز قرار گرفتند، و جهاد بر مسلمانان فرِض گردید، همان بود که مسلمانان بخاطر دفاع از خود و حکومت خویش پرداختند.
در احادیث متبرکه تذکر رفته است که: پیامبر اسلام زمانی که گروههای نظامی خویش را به سوی جبهه های دفاعی اعزام می داشتند، اکیدا به ایشان می فرمود:( … ولاتقتلوا شیخآ فانیآ ولا طفلا صغیرآ ولا امرآة ولا تغلو ا واصلحوا واحسنوا ان الله یحب المحسنین) (الشامی 1314: 7 / 6) موسفیدان، پیرمردان، اطفال و زنان را بقتل نرسانید، خیانت نکنید، صلح را در پیش گیرید، نیکی کنید، که پروردگار نیکوکاران را دوست دارد.
همه مفسران، دانشمندان و فقهای اسلام بر این باور و عقیده اند که اصل در روابط مسلمانان با دیگران بر صلح و مرحمت مبتنی است، و جنگ یک وضعیت عارضی است که بر دفع تجاوز و پیشتیبانی از دعوت اسلامی ضرورت می یابد و در آن سیطره و غلبه بر دیگران جایی ندارد.