معماهای ماندگار اورسن ولز ؛ جلوه‌ای از بازگشت به انسانیت در تاریخ فیلمسازی

♦به گزارش سلام نیوز به نقل از smithsonianmag امروز سالروز نمایش فیلم “اورسن ولز” است که از منظر بسیاری منتقدین این فیلم مهم ترین فیلم معنا گرا با نگاه بشر دوستانه در تاریخ آمریکا و جهان و یک یادآوری خوب برای برخی اقدامات ضد انسانی در این کشور است. فیلمی که در آن یک آمریکایی از هرچیز می گذرد تا یک زن را نجات دهد و علاقه به این زن بعد از نجات او حادث می شود که مفهومی از علاقه انسان به انسان دوستی خود در منظر تحلیلگران عنوان شده است.

«راجر ابرت» منتقد می‌نویسد: فیلم مانند تابلویی می ماند که دوربین فراتر از صحنه های آن حرکت می کند؛مخاطب را به جلو به سمت یک قلعه می برد تا در بستر مرگ یک مرد قدرتمند ، که اغلب تنهاست به نظاره بنشیند. 

چارلز فاستر کین در آخرین نفس خود می گوید: رزباد.

و اینجا یک راز شروع به آشکار شدن می کند. بینندگان گمراه شده بلافاصله خود را در حال تماشای یک روزنامه خبری می بینند .

یک ویرایشگر دلسرد شده و از دوستان چارلز ، خبرنگاری را برای جستجوی معنی آخرین کلمات کین می فرستد.

وقتی این فیلم 80 سال پیش در چنین روزی به نمایش در آمد توسط قشر عامه مردم مورد توجه قرار نگرفت در آن روز سینما چندان مفهوم پرور نبود و فیلم مفهومی جایگاهی نداشت؛ اما امروزه این فیلم در زمره بهترین فیلم هایی شناخته می شود که ساخته شده است.

بازی آن با جلوه های صوتی و نور در حقیقت یک انقلاب بود؛ اما فقط یک اسکار برای فیلمنامه نویسی برد .

ولز 25 ساله نیز تهیه کنندگی ، کارگردانی و بازی در این فیلم را بر عهده داشته است.

«رایان لیندلمن»سرپرست بخش سرگرمی در موزه تاریخ آمریکا گفت: این فیلم معنا گرا بارها و بارها توسط منتقدان در سراسر جهان به عنوان فیلم بزرگ آمریکایی یا حتی برترین فیلم در تمام دوران شناخته شده است که به مفهوم چگونگی به انقلاب رسیدن یک فرد و جامعه را نشان می دهد و تا حدی ساختار نظام آمریکایی در نژاد پرستی امروز را نیز به چالش می کشد. 

لینتلمن با ایفای نقشی بزرگ در موفقیت فیلم اثرگذار بوده است. وی می گوید: فقط یک اسکار کافی نبود . فیلم واقعاً یک یادآوری است برای بشریت.  اسکارها لحظه ای از زمان را بیش از آنکه ابدیت تاریخ سینما را ثبت کنند ، ثبت می کنند.باید دقت شود اسکار به چه فیلمی داده می شود.

«راجر ابرت» منتقد ادامه می دهد: ساخت فیلم نشان می دهد که اصالت زندگی چیست و چگونه زندگی ما ، پس از رفتن ، فقط در خاطرات دیگران زنده می ماند و این خاطرات در برابر دیوارهایی که برپا می کنیم و نقش هایی که بازی می کنیم ، قرار می گیرد. باید در بعد فردی و اجتماعی خاطزات خوبی برای یکدیگر بگذاریم.